Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna

Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna jest zbiorem dokumentów powstałych w efekcie wykonywania pomiarów geodezyjnych w terenie, a następnie przedstawienia ich wyników w formie graficznej, na opracowaniach kartograficznych. Jest to dokumentacja nieaktowa, która odtwarza szczegóły obszaru przez ich opisywanie za pomocą znaków umownych i reguł matematycznych. Jest mniej szczegółowa od nieaktowej dokumentacji technicznej, a jej głównymi celami są analiza zagospodarowania przestrzennego oraz planowanie i realizacja zadań związanych z urbanistyką.

Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna powstaje przy opracowywaniu map, wytyczaniu gruntów, wykonywaniu pomiarów z wykorzystaniem różnych technik. Pod tym pojęciem kryją się właśnie mapy, ale też rejestry, wykazy, katalogi materiałów fotogrametrycznych i teledetekcyjnych. Ich typologia obejmuje m.in. planowanie przestrzenne, uzbrojenie terenu, geodezyjną inwentaryzację zabudowy czy urządzenie lasu.

Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna w przepisach

Wszelkie regulacje związane z tworzeniem i przechowywaniem dokumentacji geodezyjno-kartograficznej są regulowane przez Dz.U.1995.25.133 – Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie.

Rozporządzenie reguluje kwestie związane z zawartością operatu geodezyjnego z uwzględnieniem poszczególnych etapów budowy, a także jej zakres. Obejmuje on dane:

• pozwalające nanieść zmiany na mapę zasadniczą,
• potrzebne do ewidencji gruntów i budynków,
• niezbędne do ewidencji sieci uzbrojenia terenu.

Równie istotne są dane na temat przekazania dokumentacji. W rozumieniu ustawy, wykonawca musi przekazać oryginał dokumentacji do odpowiedniego ośrodka, a kopię mapy kierownikowi budowy.

Jak wygląda dokumentacja geodezyjno-kartograficzna?

Prace geodezyjne polegają na wykonywaniu pomiarów terenowych, zdjęć lotniczych, obliczeń czy projektów. Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna stanowi połączenie wyników pracy geodetów i kartografów. W jej zakres wchodzą:

• zbiory punktów osnów geodezyjnych,
• gleboznawcza klasyfikacja gruntów,
• ewidencja gruntów i budynków,
• ewidencja sieci uzbrojenia terenu,
• powszechna taksacja nieruchomości,
• system informacji o terenie.

Dane przygotowane przez geodetów są wykorzystywane do wykonania opracowań kartograficznych. Powstające dokumenty mogą przyjmować formę map, ale nie tylko. Do dokumentacji geodezyjno-kartograficznej zaliczają się też:

• operaty, rejestry i wykazy,
• katalogi map i wydawnictwa,
• atlasy i globusy,
• źródłowe dokumenty kartograficzne – materiały fotogrametryczne, szkice sytuacyjne i przeglądowe osnów geodezyjnych itp.

Poszczególne materiały mogą tworzyć samodzielne zbiory lub też stanowić uzupełnienie teczek aktowych dotyczących konkretnej sprawy czy problemu związanego z zagospodarowaniem przestrzennym.

Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna powstaje przy opracowywaniu map, wytyczaniu gruntów, wykonywaniu pomiarów z wykorzystaniem różnych technik. Pod tym pojęciem kryją się właśnie mapy, ale też rejestry, wykazy, katalogi materiałów fotogrametrycznych i teledetekcyjnych. Ich typologia obejmuje m.in. planowanie przestrzenne, uzbrojenie terenu, geodezyjną inwentaryzację zabudowy czy urządzenie lasu.

Rodzaje dokumentacji geodezyjno-kartograficznej

Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna może dotyczyć różnych obszarów zagospodarowania terenu oraz być sporządzana w różnorodnych okolicznościach. Pozwala to na wyodrębnienie jej kilku podstawowych grup. Są to:

• dokumentacja urządzeniowo-rolna,
• dokumentacja urządzeniowo-leśna,
• dokumentacja uzbrojenia terenu,
• dokumentacja planowania przestrzennego,
• dokumentacja obsługi geodezyjnej inwestycji,
• dokumentacja geodezyjno-inwentaryzacyjną zabudowań,
• dokumentacja górnicza,
• dokumentacja kolejowa i drogowa.

Zawartość dokumentacji geodezyjno-pomiarowej może być podzielona na dwie części. Jedną z nich stanowią opracowania kartograficzne, czyli mapy, szkice, przekroje itp. Jej uzupełnieniem może być część opisowa, w której skład wchodzą dokumenty takie jak: korespondencja, decyzje sądowe i administracyjne, protokoły kontroli pomiarów, akty notarialne, dzienniki, metryki map, opisy topograficzne znaków geodezyjnych i wiele innych dokumentów dotyczących opracowania kartograficznego.

Nadzór nad dokumentacją geodezyjno-kartograficzną

Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna może być całkiem oddzielnym zbiorem lub stanowić część większego zbioru archiwistycznego. Nadzór nad nią pełni Główny Geodeta Kraju wraz z podległymi mu marszałkami województw i starostami.