Państwowy zasób archiwalny

Państwowy zasób archiwalny jest zbiorem wszelkiego typu materiałów, które mają wartość historyczną, społeczną, kulturalną, polityczną, gospodarczą lub naukową. Zakres i rodzaj tych materiałów oraz sposób ich gromadzenia czy przechowywania reguluje Rozporządzenie
Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1957 r. w sprawie państwowego zasobu archiwalnego.

Jakie dokumenty tworzą państwowy zasób archiwalny?

Rozporządzenie z 1957 roku precyzyjnie określa, które materiały (dokumenty) mogą lub powinny wejść w skład państwowego zbioru archiwalnego. Jednym z kryteriów jest okres powstania, który wyznacza data: 22 lipca 1944 r. Dokumenty tworzone przed i po tym terminie powinny być wynikiem działalności różnych organów władzy państwowej, organizacji i instytucji politycznych, kulturalnych, społecznych, przedsiębiorstw, jednostek wojskowych i wielu innych określonych w rozporządzeniu.

Do zbiorów archiwalnych włącza się też dokumenty będące efektem działalności okupacyjnych jednostek wojskowych, instytucji i organizacji państwowych oraz organów, które funkcjonowały na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Za zarządzanie tymi zasobami odpowiada Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. Wyjątkiem są dokumenty podległe Ministrom Spraw Wewnętrznych, Spraw Zagranicznych i Obrony Narodowej.

Rodzaje materiałów gromadzonych w państwowym zasobie archiwalnym

Państwowy zasób archiwalny obejmuje materiały różnego typu. Są to między innymi:

• dokumenty,
• akta,
• księgi korespondencji,
• mapy i plany,
• dokumentacja techniczna, finansowa i statystyczna,
• fotografie.
• materiały multimedialne.

Poszczególne materiały mogą być wykonane dowolną techniką dostępną w okresie ich tworzenia. W zbiorach znajdują się rękopisy, maszynopisy, nagrania dźwiękowe i filmy, druki oraz wiele innych elementów.