Adnotacja

Adnotacja jest bardzo ważnym elementem podlegającym pod opis bibliograficzny. Niekiedy nazywa się ją potocznie „informacją o innej informacji”. Może ona dotyczyć różnych kwestii. Niekiedy w adnotacji zapisuje się uwagi dotyczące tekstu, z kolei w innym przypadku opisywane są cechy formalne. Zazwyczaj jest to właśnie ta druga opcja. Warto również pamiętać, że adnotacja musi być zwięzłym dopiskiem do tekstu głównego.

Jakie jest podstawowe zastosowanie adnotacji?

Adnotacja jest wykorzystywana głównie wtedy, gdy konieczne jest przekazanie dodatkowych informacji dla odbiorcy danego dokumentu. Bardzo często na zamieszczenie tych danych nie ma miejsca w opisie. Adnotacja więc jest swego rodzaju dodatkiem, co oczywiście nie oznacza że jest ona mało istotna. Jest ważna szczególnie w przypadku dokumentów archiwizowanych, ponieważ w przyszłości mogą być wykorzystywane przez różne osoby, dla których dana informacja może być bardzo przydatna. Adnotacja  może występować między innymi w katalogach, kartach dokumentacyjnych, czy bibliografiach. Wykorzystuje się ją w bibliotekarstwie oraz oczywiście podczas archiwizacji dokumentów.

Warianty adnotacji wykorzystywane w archiwizacji

Wyróżnimy dwa odmiany adnotacji. Zaliczmy do nich: adnotację treściową, niekiedy dzieloną na zawartościową, wyjaśniającą, wskazującą i omawiającą, a także adnotację księgoznawczą.

Adnotacja treściowa, jak sama nazwa wskazuje opisuje treść dokumentacji. Najczęściej wykorzystuje się ją w tak zwanych tekstach leksykograficznych. Adnotacja treściowa przekazuje informacje dotyczące przydatności pisma. Jeśli mamy do czynienia z adnotacją wyjaśniającą, w notatce znajdą się informacje tłumaczące na przykład niejasny tytuł. Z kolei w przypadku tych zawartościowych objaśnienia dotyczą spisu treści, zaś adnotacja wskazująca podaje główną tematykę dokumentów. Najszerzej opisana jest adnotacja omawiająca, zwana także streszczeniem dokumentacyjnym lub abstractem. W praktyce oznacza to dokładniejszy opis problematyki pisma.

Adnotacja księgoznawcza opisuje materialne cechy dokumentacji. Przedstawione są więc: rodzaj papieru i druku, obecność ilustracji, a niekiedy także typ okładki. Dodatkowo wspomina się również kwestie formalne, jak autora czy ewentualny tytuł. Niekiedy adnotacja księgoznawcza zawiera również opis języka jakiego użyto w dokumentacji i jej przeznaczenie.

Jak widać adnotacja może się różnić w zależności od celu w jakim ma być wykorzystywana. Elementem wspólnym każdej adnotacji jest rzecz jasna przekazanie konkretnej informacji odbiorcy i pomoc w zrozumieniu wszystkich niejasnych elementów opisywanego dokumentu. Adnotacja jest bardzo prosta w przygotowaniu, w związku z tym że powinna być ona pewnym skrótem, jej napisanie nie zabiera dużo czasu, nawet niezbyt doświadczonym w archiwistyce osobom. Warto pamiętać, by podczas tworzenia adnotacji korzystać z łatwego do zrozumienia języka, bez używania skomplikowanego słownictwa, które zamiast ułatwić odbiorcy interpretację treści, utrudnią ją i jednocześnie sprawią, że adnotacja stanie się bezużyteczna.